Upadek...

Wszystkim zmarłym geniuszom, których egzystencja na tym świecie zakończyła się w dramatyczny sposób...

Wybija się pod niebo,
Na świat patrzy z góry,
Zadowolony z tego,
Przedziera się przez chmury,

Widzi wszystko wyraźniej,
Znacznie dalszym spojrzeniem,
Lecz oddalony bardziej,
Dręczony osamotnieniem.

I cóż z tego, że wie?
Że tyle teraz pojął?
Nikomu nic nie powie,
Słowa się rozpływają...

Leci wyżej - w górę,
dopóki znieść to może,
trzepoczą skrzydła które,
unoszą wciąż w przestworze.

Lecz kiedyś czas nastanie,
gdy tęsknota go owładnie,
zacznie się upadanie,
z łoskotem utonie na dnie.

autor

Emptylessness

Napisany: 2008-03-28 Dodano: 2008-03-28 14:38:29

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie