Upijam się

Zboża z pokorą pod ostrza kładły głowy,
pajęczych nici przerwany wątły wątek,
w zapachu chleba odchodzi pyszne lato,
w chłodne wieczory nowy wplątuje się początek.

Zapada słońce płomieniem w mroczne wody,
tli się w jeżynach wrzosami wrzośny wrzesień,
hen krzyk żurawi przenika przez horyzont,
usta sokami cierpkie smakują młodą jesień.

Śliwkom w słoikach dzień ze łzą się zamyka,
wino dłoń rani świat zatraca w czerwieni,
niech mi zatańczy liściem rzuci pod nogi…
Znowu powoli upijam się tobą jesieni.

autor

Ewiann

Napisany: 2016-09-12 Dodano: 2017-08-30 14:16:33

Ten wiersz przeczytano 1057 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie