Upojna dosłowność

Czyjeś oczy zamknięte
i Ty przymykasz je chętnie
upojnie, radośnie
coś wzrasta rytmicznie
Dajesz dłoń - a ona z inną ciepłą się splata
wędruje, uwodzi – szuka...
dotykiem wzrusza – ale i rozbudza,
rzuca też pytanie
lecz nikt odpowiedzi
nie jest udzielić w stanie

Te palce,
niczym taneczne skoki wirtuoza skrzypiec
rozgrzewają, drażnią
nie jeden chciałby je mieć ni tylko chcieć
chcesz je otworzyć, lecz by czar nie prysnął hen
powieki drganiem sygnalizujesz amen*

Ty i kilka osób - to raczej jest pewne
dostrzegło w tym zachwytu chwilę
Ty i ktoś zapewne jeszcze
Myślami o tym tańcu wywołuje dreszcze

Tym razem nie słowa
choć spisane,
są istoty sensem,
a pamięci powrót
do tej chwili
kiedy to było się blisko
z tym drugim sercem

Upojnie było przez chwili ułamek
a w pamięci, hmm
żar dotyku pojawić się może
w każdy,
nawet ten chłodny poranek

Dotyk !
Jego upojna dosłowność,
a był on jedynie przecież chwilą
Choć krótki w Twym zamyśle,
to tak naprawdę on nigdy nie przeminął

autor

kociaqu_70

Dodano: 2008-05-19 12:48:35

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie