upokorzenie
Zdeptany, poniżony
na kolana rzucony!
Jak śmieć potraktowany
przez nikogo nie kochany,
on nie był lubiany.
Współczuję mu widząc jego
ból i cierpienie i wielkie upokorzenie.
łzy słone błyszczą się z daleka,
te słone łzy tych łez rzeka.
Choć czas tak szybko ucieka
on nie zapomni bólu i cierpirnia
i tych łez, morza łez, w których został
utopiony.
autor
17ola
Dodano: 2006-09-06 20:29:43
Ten wiersz przeczytano 595 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.