Urojenie

Nienawidzę tego dnia, nie ma sensu…

Otwieram oczy,
a tu cisza, cisza, - nisza.
Jest mi strasznie zimno,
zastanawiam się dlaczego żyje?
Jestem całkiem sam i należę do zmarłych...
Czuje, że gnije!
Świadomość zaraz przeminie.
Niepospolite przebudzenie dusz.
Odchodzę do lepszego świata
Koniec powoli.
Już nic nie boli,
nic nie liczy się,
nic jest wszędzie.
Nicość jest we mnie!
Czas zamknąć oczy...
w myśli odpłynąć.
Ale jeszcze spojrzę na Ciebie
ten ostatni raz i przytulę się,
ucałuje usta Twe.
- Kocham Cię.

F22.9

autor

Maxflo

Napisany: 2010-06-03 Dodano: 2010-06-03 00:56:03

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie