Usłysz!

Zapakować i oddać.
Dodać ładną kokardę aby nikt nie
Zorientował się
Że oddaję ból

Ładnie się ubrać
Poprawić włosy
Z nie-szczerym uśmiechem

Przekazać tajemnicą
Oddalić od siebie
Potem zrobić zakłopotaną minę
Wolnym odejść pośpiesznie

Wołałam przerażona
Znudzona pytałam
Biegnąć na oślep szukałam
Boże gdzie jesteś

Nie ma Cię w obrazku
Nie przepływasz jak prąd w obwodach mojego ciała
Nie znalazłam Cię na dysku systemowym
Ani w smutnym głosie babci

Szukałam dokładnie
Sprawdzałam nawet pod łóżkiem
Byłam nawet w kościele
Lecz nie ukryłeś się pod ławką

Nie ujrzałam Cię w Hostii którą wielbią
Nie poczułam w konfesjonału deskach
I nawet pusto było
Na ołtarzu

Rozglądam się dookoła
Może mnie śledzisz
Zakładam okulary.
Nie widzę Cię
Wtykam w oczy soczewki
Kontaktowe
Lecz kontaktu z Tobą one nie dały
Przereklamowane

Nie byłeś pod sutanną smutnego księdza
Ani na kołnierzyku pana w garniturze
Nie znalazłam Cię na różańcu babci
Ani w zakonnym habicie

Czy bawisz się ze mną w chowanego
Schowałeś tak że nie mogę Cię odnaleźć
A może
To ja Cię zgubiłam biegnąc przez życie
?

autor

Roxanna

Dodano: 2008-05-17 17:49:11

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie