Uśmiech

Nieznajomej...

Ten szept zawarty w ciszy uśmiechu,
To olśnienie niespełnionych wiosen, budzi
Z głębokiego samotnością snu,
Zatapia w sobie pełnię szczęścia, wszystkich ludzi.

Bezimienna jest dawczyni dobra.
Spojrzeniem ciepła, serca płonącego ogniem,
Proszę, o chwilę, która jak dawniej pogodna,
Która zgasła i żar tylko pozostał w ognisku.

Tak niewiele, a tak wiele,
Tak łatwo, a tak straszliwie trudno,
Tak blisko, a jeszcze ocean do przebycia,
Tak ciepło, a wciąż mi zimno,
Tak mocno, a jednak zbyt słabo,
Tak słodko, tak słodko się uśmiecha…

autor

bright shadow

Dodano: 2006-09-27 21:13:46

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie