Uśmiech

O uśmiechu takiego jednego pana co Belmondem go zwę;]

Był kolejny pusty dzień
Odplywałam w jego otchłań bez końca
Nagle wdarł się w moją przestrzeń
Nieśmiały promień słońca
Uśmiechem naznaczył codziennośc
Zamkniętą mnie w zakamarku własnej duszy
I nieba mego ciemnośc
Uratował jak woda ziemię w trakcie suszy
Moje myśli rozbiegane
Me oczy bardziej niebieskie się stały
Wcześniej smutkiem zalane
W ten uśmiech wpatrywac się chciały
Stojąca w miejscu obojętna Ziemia
I jedna kolorowa chwila
Wszystko zmienia
Niech ten uśmiech nie przemija
On mą duszę rozpromienia
Łzy nieszczęścia w złoty pył zamienia
Moją energię regeneruje
Jak respirator reanimuje
Sprawił,że świat raźniej powiał mi nad głową
Słońce na mym ciemnym niebie namalował
I podążył własną drogą
A ja pobudzona do życia od nowa
Niczym ciepłem zapalonej świeczki otulona
Nad prostotą jego mocy zamyślona
Dziś gonię po kolejny uśmiech

autor

iskierka_szczęścia

Napisany: 2007-03-28 Dodano: 2007-03-29 14:17:56

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie