Ustka
Szumem morze myśli
biegną do Ciebie, spienione
krzykiem mew rozdarte
pamiętasz, to już dwudziesta
rocznica samotnością się kłania
oczy blask tracą przez łzy
skrada się niepokój niewiarą
zbliża się zima
może ona wybieli sny
nie pozwoli odejść marzeniom
złączy dłonie spełnieniem
przecież zawsze wracasz do mnie
coraz trudniej mi wybaczać
twoje zachcianki
niech wiatr nie szumi drzewami
uspokoi fale rozjaśni niebo
autor
Xenia1
Dodano: 2017-08-25 06:59:14
Ten wiersz przeczytano 1156 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Peelka ma ponadanielską cierpliwość...
Pozdrawiam :)
Podoba się wiersz...
Promiennego popołudnia Xeniu:)
Każda rocznica wznieca wspomnienia,
ogląda się do tyłu, nasza Droga Xenia.
Niech się rozjaśni Twoje niebo :)
Zdrówka, Xeniu i miłego dnia.
Potrafisz połączyć subtelny smutek z realnym
optymizmem Xseniu.
Pozdrawiam cieplutko paa:))
niech rozjaśni się niebo i miną Twoje smutki:)
Jakie w tym smutko jest piekno, pozdrawiam
ładnie i klimatycznie
Pozwolę sobie za Anną... Miłego dnia:-)
Aniu dziękuję za miłe słowa komentarza. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem.
Baluna dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
Chacharku ur.w Gdyni. Pozdrawiam serdecznie z
uśmiechem.
Joasiu Es-Ka dziękuję za komentarz. Pozdrawiam
serdecznie.
masz swój niepowtarzalny styl pisania. Niech rozjaśni
się Twoje niebo. Pozdrawiam cieplutko.
Ale wielkie serce mają Ci którzy potrafią wybaczać...