Utracona cząstka życia

Widzisz mój przyjacielu
bo to jest tak z tą przyjaźnią

Jedne odchodzą
w zapomnienie
inne umierają
zostawiając po sobie pustkę
a reszta zostawiana jest
na pastwę losu
który nie jest łaskawy

Najtrudniejsze jest jednak to
że fundamenty przyjaźni
budowane były
przez wiele lat

A kilka błędów
popełnionych przez
pewnego chłopaka
zburzyły wszystko
niczym domek z zapałek

Teraz już nie ma odwrotu
nie ma dla niego przyszłości
bo cóż innego
niż przyjaźń którą stracił
może cenić najbardziej

Nim po raz ostatni
zamknie oczy
ze łzami wspomni
TO MOJA WINA
raz... dwa... trzy...
serca już nie słychać...

autor

Fabiano

Dodano: 2009-08-18 15:34:23

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie