uwaga zaczynam liczyć

wierzby znowu płaczą
wadzą pod nogami
przeszkadzają mi ukrywać łzy
stoją bezbronne i nagie
wiatr szarpie je jak
nieodwzajemnione uczucia

umarł ostatni liść jesieni
jakby jednym smutkiem
nagle się przejął cały świat
a potem ziewnął

jak gdyby nigdy nic powiedział
za rok spadnie następny

sen nie wchodzi w grę
wciąż dzielony z kimś
kogo nawet nie przyszło mi znać
znowu zrywa się bezkresny wiatr
szarpie podcina gałęzie
w snach

zaczynam odliczać
trzysta sześćdziesiąt godzin
od północy
aż po wschód

autor

Nadzieja.

Napisany: 2008-12-19 Dodano: 2008-12-19 21:22:35

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie