Uwierzyć w szept
„UWIERZYĆ W SZEPT”
Ufałaś tej dłoni
która skwapliwie odbijała się
o betonowe kłosy
Wierzyłaś w to spojrzenie
spuszczane tylko
podczas przemienienia.
Uważnie dostrzegałaś
kolejne krople potu
spływające po zawalonych
kanałach historii.
Ł – am
Z – wątpienie
O – swojenia
S
P
Ł
Y
W
A
J
Zawsze w tej kolejności
przed Łamaniem nigdy
nie oswajając Zwątpienia
P
O
W
O
L
I
Nim odprowadzisz go wzrokiem
przed ostatni portret
wykłuty w milczeniu
Nim zamkniesz jego dłoń
w swoim spojrzeniu
a jego spojrzenie w Obcej dłoni
Nim zaśniesz u jego boku
w wiecznej pamięci
Zapamiętaj
Szepty
Miłości
Twórczej.
Komentarze (1)
Bardzo mi się podoba ten wiersz, dobrze napisany i
taki inny od innych.