Uwięzione Spojrzenie

Widzę smutek w jej oczach, tak samo jak i w swoich
Boli mnie to bardzo, tak samo jak i koi
Pokazują one wszystko, a zarazem nic
Całą duszę, lub tylko mych domysłów nić
Pajęczyna spojrzeń - tu jest tylko jedno
Patrzy się na mnie swym wzrokiem, czy aby na pewno?
Z jej oczu łzy, ja nic nie czuję
Choć widok ten, me serce ciągle kłuje

Wokół niej, masa ciemności bez widocznego końca
A u mnie, pozorny wschód jaśniejącego słońca
Powinna być, mym porannym snem
Powinna być, mego życia szczęściem
Powinna być czymś więcej, lecz nie jest
Nie wie nawet, czy nastąpi jej życia kres
Jej zamrożone spojrzenie, ciągle na coś patrzy
Choć osmucona i uwięziona, dalej trwa w tym...

Gdańsk, 28.06.2007

autor

Raf7

Napisany: 2007-06-28 Dodano: 2008-06-25 08:36:07

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie