uzależnienie

Wyszemrane obietnice
w blasku topiących się świec,
one umierały opuszczone,
kiedy nadchodził dzień.

Zmierzwiona cisza westchnieniem,
co rodziła jęk,
kiedy złuszczona noc
mówiła adieu.

Stłumione uczucia,
jakby przez szybę widziane,
gorąco rzucały się w bezmyślności fale.

Topiły się, gasły w nich,
jak statek bez żagli, nocą,
któremu Bóg na dno kazał iść.

Rozjaśnia się,
noc gubi swój płaszcz,
staje się naga.

Płoną myśli światłem gonione,
zaszczute prawdą,
oszukane.

I tylko nocą ukojone,
pod jego dotykiem uśpione,
marzną.

autor

LenaLaut

Napisany: 2007-10-28 Dodano: 2007-10-31 20:07:12

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie