W.

Mój przyjaciel, cichy W.
Wnet swe łzy osuszy
Słysząc pośród głosów stu
Śmiech pani jego duszy

Mój przyjaciel, mądry W.
Dobrze wiedział, co to strach
Kiedy ciągle myślał tu
Kiedy go przysypie piach

Mój przyjaciel, gorzki W.
Zbytno pośpieszył się
Mijając ją w tym dniu
Raniąc tym także mnie

Mój przyjaciel, mężny W.
Śpi przykryty wspomnieniem
Dotyka gałązek bzu
Mówi serc współbrzmieniem

Mój przyjaciel, młody W.
Żyje w sercu moim
Po tych latach trzystu
wciąż jest bólem nieukojonym

*dla Ciebie*

autor

Joasia

Dodano: 2004-11-15 13:55:47

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie