Walczmy o swoje marzenia...

Tego chyba wierszem nie można nazwać, ale mam nadzieje że się spodoba komuś ;)

„Oddałabym wszystko żeby było tak jak kiedyś. Żebyś, chociaż na moment znowu był przy mnie, znowu mnie kochał”. Pomyślała dziewczyna i w tym momencie stanął przed nią mały, dziwny człowieczek.
- Kim jesteś? – zapytała.
- Jestem diabłem. – odpowiedział.
W pierwszym momencie dziewczyna nie wiedziała co się dzieje. Usiadła na łóżku i wpatrywała się w swojego „gościa”.
- Ja nie gryzę, nie bój się nie skrzywdzę Cię. – powiedział po chwili diabeł.
- Więc po co przyszedłeś?
- Wołałaś mnie.
- Ja? – spytała z zaskoczeniem Oliwia.
- Tak. Ty wypowiedziałaś życzenie.
- Hmm… życzenie?
- No zrozumiałem to jako życzenie, ale skoro nikogo nie potrzebujesz…to już znikam.
- Nie, nie poczekaj. Mówisz że słyszałeś moje myśli? Hmm…więc chcesz mi pomóc?
- Mam dla Ciebie pewną propozycję. Słyszałem coś o jakimś chłopcu… Kochasz Go?
- Tak kocham. Straciłam Go w taki głupi sposób, ale nie da się cofnąć czasu, choć bardzo bym chciała. Skoro umiesz czytać w myślach dobrze wiesz, że bardzo często o nim myślę. Niestety pozostały mi tylko wspomnienia…
- Chcesz mogę sprawić żeby chłopak Cie kochał, ale tylko przez jeden dzień.
- Naprawdę możesz to zrobić? To chyba niemożliwe…on przecież mnie nie kocha…
- Ja mogę wszystko. Zrobię to dla Ciebie, a Ty w zamian oddasz mi swoją duszę.
- Co Ci oddam?!
- Oddasz mi swoją duszę. Myśląc o nim wspomniałaś że oddałabyś wszystko co masz żeby mieć Go znowu przy sobie, prawda?
- No…tak.
- Czyli się zgadzasz?
- Tak.
W momencie gdy Oliwia wypowiedziała „Tak” zadzwonił budzik i dziewczyna obudziła się. „Więc to był tylko sen?” – pomyślała.
Jak zawsze rano wstała, ubrała się, zjadła śniadanie i wyszła do szkoły. Po drodze usłyszała że ktoś ją woła. Odwróciła się i zobaczyła swojego ukochanego.
- Cześć – powiedział chłopak z lekkim zawstydzeniem.
- Cześć.
- Wiesz już dawno chciałem z Tobą porozmawiać, ale nie było okazji i… ja nie miałem odwagi.
- Więc słucham.
- Na początku chciałem Cię bardzo przeprosić za to że wtedy tak brzydko się zachowałem… nie porozmawiałem… nie chciałem słuchać Twoich wyjaśnień…Wiem że minęło dużo czasu, że może Ty już o mnie nie myślisz, ale chciałbym Cię prosić o drugą szansę. Nie wiem do teraz co było prawdą, a co kłamstwem, ale już nie chcę wiedzieć…
Oliwia stała tylko i patrzyła. Łzy cisnęły się jej do oczu… W końcu nie wytrzymała i zaczęła płakać.
- Nie płacz proszę. Chcesz to mogę odejść…Tylko nie płacz…
- Kocham Cię – powiedziała dziewczyna rzucając się chłopakowi na szyję.
- Ja też Cię kocham! Bardzo Cię kocham i nigdy nie przestanę!
J poszli w stronę szkoły rozmawiając.
- To czekam na Ciebie po lekcjach – powiedział chłopak całując Oliwię w policzek na pożegnanie.
- Dobrze Kochanie! - odpowiedziała szczęśliwa i ciągle jeszcze wzruszona dziewczyna.
W szkole Oliwia nie mogła się skupić cały czas myślała o swoim śnie i o tym co się stało rano.
W końcu zadzwonił dzwonek i wszyscy uczniowie wybiegli z klasy. Oliwia z uśmiechem na twarzy podeszła do swojego chłopaka, który czekał w umówionym miejscu.
- Może pójdziemy na spacer do parku? – zaproponowała.
- Dla Ciebie zrobię wszystko! Możemy iść nawet na koniec świata. I tak nic innego oprócz Ciebie do szczęścia nie potrzebuje. ;)
Tak więc poszli do parku rozmawiając, śmiejąc się, całując, 3mając za ręce... zupełnie jak kiedyś Oliwia była znowu szczęśliwa. Niestety przyszedł czas powrotu do domu.
- Nie lubię się z Tobą rozstawać – powiedział chłopak.
- Wiesz że ja również tego nienawidzę. Kocham Cię – odpowiedziała Oliwia całując chłopaka w policzek. Była taka szczęśliwa, że nie zauważyła nadjeżdżającego samochodu…
- Co się stało?? Co ja zrobiłam?? Pamiętam tylko ten samochód i ból jako później poczułam i ta ciemność…czemu jest tak ciemno?? Co się stało??!! – powtarzała w kółko płacząc dziewczyna.
Nagle zapaliło się światło i pojawił się ten sam dziwny człowieczek, który zeszłej nocy był u niej w pokoju.
- Co się stało? – spytała Oliwia.
- Jak to co? Przyszedłem po moją – a właściwie Twoją duszę – Ty dostałaś to czego pragnęłaś, teraz kolej na mnie.
- Więc to nie był sen?? Więc on mnie nie kocha naprawdę??
- Nie Oliwio. To nie był sen. A ten chłopak kocha Cię, zawsze Cię kochał i teraz po Twojej śmierci też będzie Cię kochał.
Oliwia uśmiechnęła się, a po jej policzkach zaczęły kapać łzy.
- Więc zabierz moją duszę.. – powiedziała cichutko... ale najpierw chciałabym Ci bardzo podziękować za to, że on znowu był mój, dziękuje za ten moment, za tą chwilę, za którą warto teraz umrzeć…
Nagle światło zgasło.
- Nie Oliwio nie umrzesz. Jestem dobrym duchem, który za swoje dawne grzechy musiał komuś pomóc. Tym razem wybrałem Ciebie. Chciałem żebyś zrozumiała że o to co kochasz, o to co dla Ciebie ważne trzeba walczyć. Nawet jeśli nie ma nadziei trzeba o to walczyć. Nikt z nas nie zna przecież dnia ani godziny. A chyba lepiej umrzeć jako człowiek szczęśliwy…mi się to nie udało dlatego teraz zanim moje szczęście powróci muszę pomóc paru ludziom. A teraz leć Oliwio, wracaj do swojego chłopaka, bo jeszcze biedaczek padnie nam na zawał. Na pożegnanie zdradzę Ci pewną tajemnicę. Wy weźmiecie ślub i będziecie mieli dziecko – chłopca. I mam prośbę nazwij go Jakub, bo i ja mam tak na imię. Powodzenia!
Oliwia chciała coś powiedzieć ale zaczęła kaszleć i nic nie mogła powiedzieć, a gdy podniosła powieki zobaczyła swojego chłopaka za łzami w oczach.
- Kochanie jesteś! Wróciłaś! Tak strasznie bałem się, że Cię stracę…
- Nigdy mnie nie stracisz Głuptasie! Kocham Cię…i Kubę też już kocham… – dodała Oliwia cichutko żeby nikt nie słyszał.

autor

LoLa

Napisany: 2006-12-31 Dodano: 2007-01-02 22:03:29

Ten wiersz przeczytano 679 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie