Waldi

Waldi, nicpoń i lekkoduch, od pokoleń stu rasowy,
zamiast bywać na wystawach, poszedł w ślady Casanovy;
wciąż umawiał się na randki, każdej mówił: ”Tyś jedyna!”.
Aż go w końcu ta jedyna z tych jedynych usidliła;

jeden tylko raz spojrzała – zakochało się kocisko,
po tygodniu znajomości wyprawiono weselisko...
Zaproszono Kota w Butach oraz Kota Filemona,
świerszcz w zielonym meloniku zagrał Marsza Mendelssohna,

mleko lało się strumieniem, rozpylano walerianę,
Panna Młoda z kocimiętki miała bukiet oraz wianek...
Tylko dwie złośliwe kotki dokuczały Pannie Młodej;
plotkowały, że jej tata chciał mieć zięcia z rodowodem,

więc potrząsnął grubą kiesą, spłacił za Waldiego długi,
pod warunkiem wszak, że kotek zawrze z jego córką śluby.
Waldi, nie chcąc iść do paki, wybrał małżeńskie kajdany,
lecz ja wolę pierwszą wersję – tę o Waldim zakochanym...

Ola Bielarska

autor

bajtYnka

Napisany: 2013-03-03 Dodano: 2015-01-03 11:45:23

Ten wiersz przeczytano 1220 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie