WE DWOJE
Niebo czyste nad nami
Z białymi obłokami
My wędrujemy wprost przed siebie
Za ręce się trzymając
I z sobą rozmawiając
Czujemy się jak w siódmym niebie
Czas nigdy się nie dłuży
Niech trwa to jak najdłużej
Kiedy razem w ciszy idziemy
Nie trzeba już nic więcej
Wszystko powiedzą ręce
Razem bezpiecznie się czujemy
Tak kroczymy przez życie
W biedzie i dobrobycie
Zawsze trzymając się za ręce
W siebie tak zapatrzeni
Idziemy przytuleni
Czy można żądać jeszcze więcej?
Jan Siuda
Komentarze (11)
Miłość przetrwa wszystko! to takie cudowne, być ze
sobą na dobre i złe, przytulać się do siebie
i...niczego nie potrzeba więcej+++++
Pozdrawiam Janku serdecznie :))
We dwoje to nawet cuda stwarzamy. Pięknie i uroczo.
Szerość i raz jeszcze szczerość.
Z punktu widzenia już nastoletniego związku (może
nawet dziestoletniego, nie wiem ale tak sądzę) troszkę
nie bardzo Ci wyszło zakończenie, bo przecież
małżonkowie mają się na zawsze od chwili zawarcia
kontraktu, a nie tylko wtedy jak piszesz w drugim i
trzecim wersie od dołu. Pewnie przyznasz mi rację i
podretuszujesz końcówkę.
"I kiedy się kochamy
Czy można żądać jeszcze więcej?" - nie, tylko tak
trzymać. Cieplutko pozdrawiam
tak, to symboliczne trzymanie się za ręce jest bardzo
romantyczne :-)
"Czy można żądać jeszcze więcej?" myślę, że to
właśnie jest pełnia szczęścia...
na dobre i złe ale zawsze razem.
Piękny wiersz ,piękne życie w zgodzie miłości i
stałości-można tylko się modlić żeby tak już było
zawsze :) Piąteczka z plusem:))))
W miłości nie ma żadań, a jedynie zrozumienie!
Pozdrawiam!
"Czy można żądać jeszcze więcej?" - bałabym się
żądać więcej kochany Autorze:) Pięknie o pięknej
miłości. Spełnionej. Brawo! Miłego Dnia życzę:)
Może tylko aby tak trwało do końca świata i o jeden
dzień dłużej.Pozdrawiam serdecznie.Pięknie o miłości.