Wehikuł czasu
myśli pędzą jak jaskółki
serce ścina żalu szron
żółta ze starości kartka
na niej zapis to mój dom
który uznać za rodzinny
jeśli masz meldunków wiele
z opowieści i pamięci
zapisanych na papierze
każde miejsce śladem znaczy
rozmienione serce dusza
pozostały gdzieś ułamki
jak kadr z filmu życie wzrusza
gdy po latach bilans czynię
ludzka pamięć ma do siebie
że wybiórczo rejestruje
wszystko nawet to odległe
autor
Ninoczka
Dodano: 2010-03-07 15:29:19
Ten wiersz przeczytano 2893 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
tam dom twój, gdzie serce twoje... czy jakoś tak:)
to prawda, że wybiórczo ale za to jak pięknie :-)
Za rodzinny ? ten do którego podświadomość pędzi jak
oszalała, tam bezpieczeństwo i korzenie tęsknoty,
pozdrawiam:)