Wełniane parasole.

Pad. Pad. Pada cyniczny deszcz.
A ja chodzę poboczami wśród
egoistycznych betonowych pudełek.
Szukając Ciebie-ostrożnego tchórza
zagubionego gdzieś w tle
obłudnych wydarzeń czasowych.

Gdybym tylko wiedziała.
(Odchodzę od zmysłów )
Nie czekałabym fanatycznie na Twój list
w kolejce do poczty elektronicznej.
Nie fałszowałabym też cierpliwie melodii Twych słów
kłębiących się w mych snach.
Nie ulegałabym bezmyślnie temu co z Tobą związane.
A czekanie zabija.
A próżne wieczory patrzą na wymysły
ludzkich myśli i śmieją się parszywie.
(One być może wiedzą)
jak ulotne są nasze beztroskie papierowe serca.

autor

panihisteryczka

Napisany: 2009-11-13 Dodano: 2009-11-14 03:54:20

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie