Westchnienie

" mijają dnie, na serca dnie wciąż gęstszy mrok osiada..."

Nie ma Miłości ! mój przyjacielu
Nie ma światła! na końcu tunelu
Wzrok mroku ogarnia wszystko dookoła
Już nie jestem tak jak dawniej wesoła
Głuchy krzyk
Ciszy pełny strych
Wolności cienkie cienie
To sprawiło, że się rozstaliśmy, ale już nie jak przyjaciele ;(
Niebo jest teraz w żałobie zanosi się płaczem
Niegościnny świat całkiem w mroku pogrążył się
Skąd wiadomo czy jeszcze będzie inaczej?
Czy nastanie znowu świt?Czy nie?
Jak długo przyjdzie mi żyć w tej ulewie i mgle ?

autor

Pleurez

Dodano: 2006-04-10 20:43:56

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie