westchnienie do siebie

dla wszystkich nieśmiałych i bojących się mówić o uczuciach!!

Przez nikogo nie kochany,
od lat wielu niezauważany,
ideał miłości , w sercu zchowany,
swemu przeznaczeniu na zawsze oddany...

przez życie dzielnie przemyka,
w sercu gra piękna muzyka,
w gardle smutek przełyka,
któż to swe wnętrze zamyka?....

kto na świat spoglada z boku?
kto w myśli pływa roztoku?
kto miłości nie dostapi kroku,
ten wzdycha do siebie po zmroku....

nie bój sie mówic prawdy

autor

Gajcy

Napisany: 2004-12-02 Dodano: 2004-12-03 00:00:03

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie