Wianek

Od narodzin do kroku pierwszego
Od słowa mama do uczucia pięknego
Przez wszystko przejść muszę sam
Nie chylę czoła problemom, nie mogę

Nie chcę oglądać się za siebie, lecz to czynię
Ilekroć to powtarzam – milknę w kołataniu serca

Jaki piękny był ten czas, nawet, kiedy było źle
A to wszystko temu by zatrzymać się

Dzisiaj rok nie rokiem jest
Miesiąc nie miesiącem
Tydzień dniem
A dzień?

Dzień jest chwilą czy westnieniem?
Toteż nasze piękne życie, jest jak poranek o świcie
Nawet, kiedy słonko grzeje
Deszcz rozmywa wnet nadzieję

Jednak najgorszy poranek przeobrazić się może
W piękny, zielony wianek
Spleciony z kwiatów polnych
Niestety i on się skończy

Trzeba będzie się znów obudzić!
Założyć wianek różnokolorowy, ...

... nie tylko z kwiatów spleciony.

autor

Froniu

Napisany: 2002-11-19 Dodano: 2007-02-11 21:52:08

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie