Wiara jak miłość

Nie wierzyłem a jest pięknie..

Podążał za życia sensem,
za czymś wspaniałym,
za czymś co nazywamy szczęściem.

Podążał za kiścią miłości,
tą najpiękniejszą,
po której jesteśmy pełni radości.
Podążał lecz zaprzestał,
bo gdzieś daleko ,
ktoś do serca przęsał

Aż po środku morza łez
Zjawiła się ona...
O czułym sercu,smaku winogrona
Wypełniona radością,
zniewala.
Czymś co nazwał słabością.
Oczekiwał wzajemności..
Dostał, żyjąc według zasad
Miłości.

autor

Litwin

Dodano: 2007-12-24 09:39:43

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie