Wiater pozamiato

wiersz gwarowy

Wiater pozamiato


Pozbierom okrusyny zycio co mineno,
i septy słów tajemnyk co wiater zagłusył...
Dziś juz mało ważnyk, bo juz tak nie bolom
gorkie słowa co furkły z wiatrem
jak jesienne liście, porwoł i zasusył.
Moze do krajów ciepłyk kany wiecne lato,
coby je z łez osusyć i serce ucisyć...
A reśtki moik myśli i przezyć, co ostały
po mnie, pochowajom se mnom jak
niepotrzebne sprzęta...
Wiater holny reśte pozamiato,
słowami cok pisała, a on je spamiętoł...
On widzi ze co dnia ukochujem hole moje
i co dnia je obłapiom, kie przed nimi stoje...
A cas okrusyn reśte z serca wyrwie i wykruci
krapke nimi poprasko i w doliny wruci...

autor

skorusa

Napisany: 2020-01-16 Dodano: 2020-01-16 12:14:00

Ten wiersz przeczytano 917 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie