WIATR NIE UMIERA

"Skąd wiatr wie, w którą stronę wiać?" Stanisław Jerzy Lec

Bo gdybym była wiatrem, nie miałabym zmartwień wielu.
Leciałabym, pchana przez Boga, tam gdzie staruszki w fotelu,
na starym tarasie, czekają, aż wiatr rozhuśta krzesło bujane.
Tak, gdybym była wiatrem, nic nie byłoby nieznane.

A gdybym była deszczem, nie żyłabym ciągle jednostajnie.
Spadałabym tam, gdzie zesłałby mnie Bóg, nieumyślnie,
rosząc trawę, na której zakochani, właśnie by leżeli.
Tak, gdybym była deszczem, byłabym prawie jak anieli.

Hmm, gdybym była piaskiem, nie zważałabym na świat.
Byłabym, czasem ręką Boga, przenoszona przez ludzi i wiatr,
w miejsca dalekie, lecz bliskie i nie miałabym wyboru.
Tak, gdybym była piaskiem, życie byłoby mi prostą zmorą.

Ehh... Gdybym nie była sobą, nie było by kogoś takiego.
Miałby Bóg mniej roboty, nie musiałby marnować czasu swego,
kierując, pomagając i naprowadzając, bym nie zeszła na złą drogę.
Tak, gdybym nie była sobą... oj, nawet myśleć o tym nie mogę.

Wiem, gdyby było inaczej, może lepiej byłoby dla innych.
Jednak, pomyśleć wystarczy, ile staruszek niewinnych,
marzy o wietrze dla siebie i swych róż, o deszczu i dobrej glebie.
Tak, wolę życie mieć trudne i umrzeć, ale móc kiedyś być w Niebie...

Dla niepewnych wiary, sensu istnienia i potrzeby"bycia".

autor

Trivial

Dodano: 2007-06-06 18:14:48

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie