Wiatr obserwator
Rozhulał wiatr zasłony
potańczył z drzewami
śpiewem ptaków zdumiał
człowiekiem zastanowił
Przystanął, zmarkotniał
uwidocznił policzek smutku
uśmiech, gdzieś schował
nieme pozostało słowo
tak ciche, odległe.
Wiatr, człowiekiem się zmartwił!
Istotą mu odmienną.
Co dostrzegł, co dojrzał?
Niech każdy sobie dopowie.
autor
- xXx -
Dodano: 2020-07-15 19:05:09
Ten wiersz przeczytano 738 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Kazimierz Surzyn
Wiatr ma swoje rejony, zagląda, gdzie chce. Dziękuję.
beano
O tak, ze stanowczością.
do mnie się uśmiechnął...
pozdrawiam:))
Och wiatr może dać we znaki każdemu, bardzo dobra
refleksja, pozdrawiam serdecznie.
Maria Polak (Maryla)
Wiatr zawsze czyni, to co chce. ;)
Dziękuję i pozdrawiam.
Z wiatrem nie ma żartów
Pozdrawiam serdecznie :)
anna
Wiatr ma nastroje istotnie. Czasem jest zbyt narwany.
@Krystek
Wiatr karty rozdaje, jest sobą, nie udaje.
waldi1
Siła wiatru w nim samym. On podmuchem zmienia,
odmienia, przemienia. On wszystko wie, widzi wiele.
ewaes
Masz rację, jak o komarze.
ANDO
Chichotko bejowa. Wiatr widzi i wie, co w trawie
piszczy. :)
Wszystkim dziękuję i pozdrawiam.
Miłego wieczoru. Dobranoc.
Poobserwuje, a potem dmuchnie :)
Myślę że zmartwiło go to jak bardzo wywiało nam z
serca dobro...
Pozdrawiam
☀
siła wiatru jest ogromna ...wciśnie się do każdego
zakamarku ...on wszystko wie i każda plotkę roztrząsa
..którą później trudno w całość trudno skleić ...
Dziękuję przyjacielu ...
Wiatr przynosi dobre i złe chwile. Dużo widzi, bo po
całym świecie wieje. Pozdrawiam serdecznie:)
dobrze, że sie nie rozzłościł i nie dmuchnął
huraganem.