Z wiatrem
Lekko niesie ponad pola
wiatr podmuchem ptasie pióro.
Inne leżą jakby spały,
tylko ono frunie górą.
Zaufało sile wiatru
i oddało w jego ręce.
W mocy wichrów, ale wolne
i samotność już nie dręczy.
Bądź mi wiatrem co unosi,
w tych objęciach chcę, się wznieś.
Moje serce tobie dałam,
zaplątane w marzeń sieć.
Czy się boję? To nie tak.
Raczej jestem przerażona.
Nie ze z góry runę w pół,
lecz że znikną twe ramiona.
Co mi wtedy po wolności?
Gdy się duch do raju rwie.
Taki sobie ładny obraz.
Tam niebo, gdzie jesteś Ty.
Komentarze (15)
Romantycznie, ładnie.
Pozdrawiam serdecznie:))
Dzięki nureczko:)
Miłość, jak wiatr potrzebuje i ceni wolność. Życzę
silnych i stabilnych ramion, które tę miłość uniosą :)
Jedynie w dziesiątym wersie zrezygnowałabym z
przecinka, a w ostatnim zamiast:
"Tam jest niebo, gdzieś jest Ty". napisałabym po
prostu:
Tam niebo, gdzie jesteś Ty;
lub
Tam, gdzie Ty niebo jest...
Pozdrawiam :)
Pięknie o miłości,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
:)
Pozdrawiam.
Ładnie zmierzasz do romantycznej puenty.
Ładnie, pozdrawiam :)
Romantyczne wyznanie miłości i lęk przed utratą.
Czytałam z przyjemnością i podobaniem. Pozdrawiam
radośnie z uśmiechem:)
Romantycznie. Pozdrawiam :)
piękna puenta.
Taka niewola to wolność- jest piękna.
Treść wiersza odnosi się do relacji, w której -
zapewne autor - oddaje się sile wiatru, wyrażając
jednocześnie lęk przed utratą bliskości drugiej osoby.
Emocjonalny utwór o zaufaniu i pragnieniu wolności.
(+)
3: szybujmująco.. "się wznieś" w
takiej pisowni piórko prosiło by
wiatr o jego wzniesienie, a może
miało być na odwrót - propozycja
"ze z góry" w moim wierszu mogło
znaczyć by wadę wzroku góry, ale
u Ciebie to chyba raczej będzie
"że z góry"? oczywiście mogę się
mylić - jak przecież każdy.. :-/
Pozwole sobie dzisiaj za Bartkiem, ladnie ujal.
Serdecznosci, Ci. :)
Podoba się :)
No i ta puenta... Niech te niebiańskie ramiona zawsze
pl-kę otulają :)
Pozdrawiam serdecznie :)