Widzę i nie widzę
Spoglądam na
ten świat
i co widzę
widzę
zło i dobro
w jednej parze
widzę
ludzi śpieszących się
nie wiadomo
gdzie i po co
widzę
smutek i radość
jak płyną na
tym samym
okręcie życia
Spoglądam na
ten świat
i czego nie widzę
nie widzę
wiary
co góry przenosi
nie widzę
nadziei
co umiera ostatnia
nie widzę
miłości
która nie oczekuje
niczego w zamian
widzę i nie widzę
ale
ufam Ci
Panie
Komentarze (2)
Szalenie odkrywcze prawdy czytamy w tym quasi
filozoficzno-egzystencjalnym wierszyku. A nie warto by
było wysilić się na jekieś oryginalniejsze refleksje,
spostrzeżenia, przemyślenia?
wiersz pełen wiary ...w meandrach życia dobrze jest
mieć oparcie w religii, wtedy łatwiej o nadzieję na
lepsze, a tak nawiasem twój nick nieodmiennie kojarzy
mi się z montestem:)