Więc jednak

stary jak swiat ten twor mojego umyslu...

Więc jednak,
Ktoś inny zakłócił me szczęście,
Szczęściem mym była, choć jedna myśl krótka- Może Mą będzie?
Wtem nagle jak grom, co odebrać i życie może i dobytek cały,
Skruszył me serce, które przedtem szczęśliwe,
Teraz wije się w okropnych mękach,
Mąk tych nie zżuci ni szczęście ni miłość,
One będą trwały,
Trwały będą aż do momentu, w którym zapomni me serce boleśnie skruszone,
Które czekało momentu by okazać swą miłość, swe ciepło,
Nie przyjedzie to prędko,
Gdyż serce raz zranione pamięta zawsze swoich Mąk udrękę,
I zapomnieć nie może, chociaż prób jest wiele wymazać z pamięci tą Apokalipsę.

Wymazać nie może, bo pamiętać musi, czy chce czy nie chce tego,
By nie popełnić błędu temu podobnego,
By nie zakochać się znowu w złej osobie,
By nie uwielbiać jej ponad swoje życie,
I zapisze sobie na zawsze te słowa:
Musze pamiętać, choć pamiętać nie chce, by nie popełnić błędu temu podobnego!!!

autor

Godevil

Dodano: 2007-04-25 22:44:11

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie