...więc żałować czas...

taki wiersz, kolejna klapa...

wczoraj- piękny dzień.
zdawałoby się…

gdzieś pod koniec dnia
z lekka uśmiechnął się
powiedział
‘słuchaj, no, bo wiesz..
bo życie wcale bajką nie jest.
i ja mam już dość.
mam ciebie dość!
więc żegnaj, no i wiesz
trzymaj się!’

chciałeś objąć mnie
tak na pożegnanie,
ale ja wyrwałam się
‘nie chce widzieć więcej cię!’

no i zniknął gdzieś,
nawet jego cień
z wolna tak, powlókł się jak pies…

i mój piękny sen
odszedł razem z nim!
wspaniała bajka,
szczęście niekończące się…

życie nadal trwa
a ja bez tratwy tak,
na pełnym morzu
wciąż płynę wpław

i czy uda się
do portu nadziei dobić czy też nie
ja i tak nie poddam się
o nie, nie, nie!

mego życia sens
to z dołka podnieść się!
spojrzeć prosto w oczy
i nie bać więcej się!

teraz patrzę w dal
i nie martwię się!
bo życie piękne jest
gdy masz w życiu cel!

może jeszcze kiedyś
gdzieś na ulicy
spotkamy się
i wtedy ja uśmiechnę się
i powiem prosto w twarz
-- spadaj! Nie wiedziałeś, co masz.
teraz wiesz, więc żałować czas! --

więc żałuj ... chociaż może to ja powinnam żałować? ...

autor

skrywajaca twarz

Dodano: 2008-03-02 19:06:33

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie