Wieczność i nicość

TYM, CO WE MNIE WIERZĄ

Przeszukuje wieczność i nicość
Stertę listów piszę
Jestem tak blisko
Że aż braci śmiech słyszę
__________________

Jesteście tuż obok
Tuż na wyciągnięcie dłoni
Chciałbym was przytulić
Lecz każdy mi broni
__________________

Chociaż... nie każdy
Są też ludzie tacy
Co swą pomoc i serce
Oferują mi na tacy
__________________

Gdy w wieczność i nicość
Zanurzałem się powoli
Chciałem z niej wyjść
Lecz dusza i serce boli
__________________

A Oni za ręce mnie chwycili
Wyciągnęli z dołu samego
I pomogli ruszyć dalej
Nie chcąc w zamian nic takiego
__________________

Chcieli choć ten jeden raz
Ujrzeć uśmiech na mej twarzy
Abym przestał żyć przeszłością
Abym zaczął znowu marzyć
__________________

To są ludzie z sercem wielkim
Oni pomóc chcą mi szczerze
Są gotowi oddać wiele
A ja w ich przyjaźń wierze
__________________

Dają z siebie bardzo wiele
I znów łza się w oku kręci
Lecz ze szczęścia a nie z bólu
Nikt mi tego nie zamęci
__________________

Wieczność i nicość na bok odstawiam
Przyjaciele je zastąpili
I znajdziemy moich braci
Nie tracąc ani chwili...

Dzięki moim przyjaciołom zacząłem wierzyć w siebie... i zacząłem walczyć z życiem... Teraz muszę wygrać!!!!!!

autor

Maciek O.

Napisany: 2005-02-12 Dodano: 2005-02-13 10:00:23

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie