Wieczności sen
Wspomnienia budzą martwe
już cienie,
co snują się w ukryciu nocy.
Ktoś w tę noc ciemną
pogasił nadzieję....
za oknem cień za cieniem kroczy.
A ja w wspomnieniach
światło ci niosę,
byś w tłumie cieni się nie zgubiła.
Bo ja dla ciebie rozświetlę ziemie,
byś ze swym cieniem
snem wiecznym śniła.
Komentarze (19)
Piękny, to jest rola przyjaciół właśnie, nieść światło
kiedy nadzieje pogasną
ktoś nadzieję zgasił jak światła ale wieczny sen
rozświetlony twoim światłem to już bardzo kuszące.
--"Ktoś w tę noc ciemną
pogasił nadzieję....
za oknem cień za cieniem kroczy."---
Bardzo smutny w wymowie a le ja również zaczynam
należec do Cieni isens wiersza jest mi bliski.
Ciekawy, trochę filozoficzny wiersz. Pobudza do
rozmyślań i tchnie nadzieją :)