Więdne

Moje życie legło w gruzach
kolejny raz przez ciebie
już było coraz lepiej
przyzwyczajałam się do myśli
że nie żyję dla ciebie
dziś,
przypomniałeś mi o swej obecności
pierwszy raz od dawna
spojrzałam na komórkę
trzynaście nie odebranych połączeń.

Czego chcesz?
Daj mi spokój!
Zostaw mnie samą!

Codzienne rozmyślania nad życiem
w brudnym pokoju
moim pokoju nie pomogły
w duszy słyszę krzyki,
których nikt prócz mnie nie słyszy
każdy
gapi się ze skrzywioną miną i myśli
o pomocy innym
by mogli uwolnić się od takich jak ja

więdnących z (braku) miłości...

dziękuje za propozycje, teraz wygląda zdecydowanie lepiej ;p

autor

l_ena

Napisany: 2006-09-09 Dodano: 2006-09-10 18:08:37

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie