[...]

W nowym życiu
nawet nie jestem wspomnieniem
co patrzy z postarzałej fotografii
a wystarczyło jedno
ciepłe słowo
by mieć wspólne małe niebo.

Wiesz jak trudno
uwierzyć w koniec
gdy ciągle żyło się nadzieją?

to był cudowny raj
gdzie raz po raz
mogliśmy dotknąć
skrzydeł anioła
i w końcu była tylko
jedna mała podróż
która zmieniła
wieczność w chwile

teraz jestem jak wiatr
co rozprasza jesienne
stare liście po świecie.

autor

singularis

Dodano: 2007-12-13 21:31:09

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie