***

Na sztos rzuciłam dziś swą wiarę
Marzenia legły w zwątpień gruzach
I nie mam siły brnąć już dalej
Myśli me chaos i zamęt odurza
Ziarno nadziei ongiś zasiane
Zginęło zanim wzeszło – za młodu
Widocznie tak mu było już dane
By nie mieć do życia nawet powodu
W ramionach ziemi mocno się schować
Pasje odesłać też w zapomnienie
Ja chciałam żyć - nie egzystować
Tak bardzo krwawi dziś me sumienie…
Pąki radości nie kwitną we mnie
Nie tli się nawet iskierka wiary
I wszystko, co robię jest nadaremne
Świat mój bez barw-zupełnie szary
I gwiazdy na niebie tracą na blasku
Gdy wzrok błagalny ku nim płynie
Może czekają zbytniego poklasku?
Tonę w łez mego życia dolinie…
I nikt nie stoi już nawet przy mnie
Tylko lustrzane wątłe odbicie
Które widzę co dzień niezmiennie
Mym przyjacielem przez całe życie

autor

zagadkaMarika

Dodano: 2008-09-10 23:42:51

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie