***

z tomiku: mój świat samotny pomiędzy wierszami

Stałaś.
Czynność prosta, naturalna, jednakże było w tym coś, co sprawiło, iż zapamiętałem to dokładnie, z każdym szczegółem, wryło się w pamięć, niczym wiertło przebijające się przez złączone cegły, jak igła przekłuwająca komórki skóry, by dostać się do wnętrza.

Mówiłaś.
Cóż w tym dziwnego, a jednak coś się stało, że pamiętam każde Twe słowo, cokolwiek powiedziałaś. Wbiło się w mózg, ciągle echo jeszcze słyszę stłumionych blaskiem niewyrażonym, odbija się bez przerwy przypominając cudność tej chwili.

Odeszłaś.
I wydawałoby się, że nie miało to większego znaczenia w przebiegu całej sytuacji, a mimo to dokładnie pamiętam, widzę wciąż kroki, w stronę przeciwną, oddalającą się smukłą, zgrabną sylwetkę. Do nikąd.

Cisza.
I już tylko to pozostało i pamięć, która w ciszy żyje, pozwala przeżyć.

autor

sid

Dodano: 2004-08-28 12:43:20

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie