***

Zalegasz mi w piersi ciężkim oddechem, każdej nocy
i rano budzę się samotnie lekka, gdy dnieje.
Zastygasz krwią naszych romansów w letnie poranki,
później czekasz do zimy na roztopy moich marzeń.
Już śpiąc powiek nie zamykam, to strach,
bo każdy ten szmer w płucu lewym obco brzmi, bez ciebie.
Tobie też łomocze pod skórą ukryta wojna,
twoja armia moich pocałunków.

Zalegasz mi w głowie ciszą obsesyjną, w każdej myśli
i w sekundę rozrywa mą pierś miłość, pulsem szalonym.
Zastygasz mi w oku naszej niewiedzy jesienną łzą,
Czekasz na następny przypływ i milkniesz w huku.
Już nadgarstki mam blade, rozkosznie nie boli,
nie okalasz ich sobą, ciepłym oddechem.
Ty też jesteś t ą nieludzką tęsknotą, zanurzę
dłonie w znajomych ścieżkach twojej euforii.

autor

Merenwen

Napisany: 2008-07-24 Dodano: 2008-07-24 22:22:40

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie