P o s z u k i w a n i e
VII Cykl - Dokąd Idziesz III.cz. 3/7 - Zyciowy cel
Stoisz na drodze
którą musisz przebyć
pomimo przeszkód i poboczy
kryjących wiele tajemnic
idziesz jak poszukiwacz
zagubiony wśród ludzi
świat, na który spoglądasz
to twoja nowa karta historii
myśli nie są tak lotne
czas przesuwa się inaczej
wzrok zanurzony głębiej
w zakamarki życia
a ty w drodze
- Dokąd..?
pytanie,lecz jaka
odpowiedź
twoja wiara w ulepszenie
zmiany,ale czego
idziesz z wielkim
bagażem
niosąc na swoich plecach
w poszukiwaniu
świata o innym obliczu
ludzi przemienionych
czasu zagubionego
dni bezpowrotnych
szczęścia ulotnego jak
wiatr
i własnej osobowości
wokoło tętent życia
i szerokie pobocze
ktoś krzyczy na całe
gardło…
- Dokąd idziesz –
w życie,czas
w przyszłość,świat
jesteś podróżnym
jak tłum ludzi pędzących
pociągiem
stopniowo przechodzisz
oglądając się na wszystko
nie omijasz
niczego,szukasz
nie zniechęcaj się będzie ci
nagrodzone
idź , idź
szukając miejsca dla
siebie
a może i dla innych.
31.12 - 02.01.
poprzednie stulecie
Witajcie po tak długiej mojej nieobecnosci na Beju z przyczyn niezależnych mojej woli.
kazap
Komentarze (12)
Przemyślenia trafne, mądre!
" nie zniechęcaj się będzie ci nagrodzone" :-)
Piszesz o człowieku zagubionym, samotnym, niepewnym
jutrzejszego dnia, szukającym swojej drogi w świecie,
szukającym siebie w tym pełnym obojętności świecie...
Szukamy? Czego? Wewnętrzna walka człowieka z tym aby
nie iść z prądem. Pięknie ujęte. Pozdrawiam
Piękny wiersz który nakłania do chwilki refleksji tak
naprawdę każdy z nas jest wędrowcem ,który podąża w
nieznane a co nas czeka jest w górze zapisane
Idźmy wciąż do przodu...
my ciągle w drodze.... szukam optymistycznych akcentów
w tym wierszu... i nie znajduję.... może w kolejnym:)?
pewnie adekwatnym do treści wiersza było by
stwierdzenie jesteśmy, byliśmy i będziemy ciągłe w
drodze
Tak naprawdę, to szukanie miejsca dla innych, nie
siebie, jest właśnie solą życia. Mnie ostatnio trudno
iść i trochę się, przyznam, zniechęcam. Ale warto by
nad tym głębiej pomyśleć.
Idziemy,czasem nie mamy już siły,znam to,ale dopóki
jest droga,trzeba iść...Pozdrawiam,dobrze,że już
wróciłeś:)
" iść, ciągle iść w stronę słońca - aż po horyzontu
kres"... jak mówi pieśń.
Przemyślany wiersz i ciekawa forma i mogę dodać, że
staram się "iść, szukam miejsca dla siebie". Piękny
wiersz.
witamy i za wiersz tak przyjemny dziekuje miejmy
nadzieje ze tylko te nasze doswiadczenia tylko ulatwia
nam nasze dalsze zycie - pozdrawiam
A my tak niepokorni, przez całe życie szukamy miejsca
dla siebie wieczni podróżni, wieczni poszukiwacze
własnego szczęścia.Zawsze z nadzieją na lepsze życie,
na lepszy los, na lepsze jutro.Biało, bialutko ,jakby
śniegu nasypało.