T Ę S K N O T A
Tęsknota z wspomnieniem
Ciągnie mnie tęsknota
w dawne bezpowrotne czasy
gdzie natura była złota
i bogate góry, rzeki, lasy.
W 50-te lata w tamte ślady
do strumyków, rzek, potoków,
gdzie szumiące, wodospady
do ich piękna, do uroków.
Tam gdzie było pstrągów masy
w rzekach, po strumykach,
ptactwa pełne bory, lasy
z śpiewem i muzykach.
Wędkowanie ? dziś marzenie,
haczyk, żyłka, korek, kij z leszczyny,
but gumowy, lub kalosze,
plecak albo kosz z wikliny,
za godzinę wędkowania pełne kosze.
Pozostały, żal, wspomnienie
z przecudownych naturalnych czasów
jak wędkowaliśmy pstrągi po terenie
wśród bieszczadzkich gór i lasów.
Już nie wrócą dawne czasy
przeźroczyste wody, pstrągowiska
jeśli nie wstrzymają ludzkie masy
zatruwania darów Niebios, środowiska.
8.Marzec 2008 r. autor Wals
Komentarze (10)
tęsknota i wspomnienia...piękny wiersz
Też łowię, choć amatorsko:) ale jak ryba
bierze...satysfakcji nie potrafię opisać:)
Dziadziu to co napisałeś o przyrodzie
O zanieczyszczeniu i brudnej wodzie
To szczera prawda - Ty o tym wiesz
Uświadomić nas teraz chcesz
Że kiedyś człowiek dbał o środowisko
Lecz nastało takie zjawisko
Iż nasze społeczeństwo zapomniało o klimacie
I teraz globalne ocieplenie znacie.
Wspomnienia i tęsknota za pięknem, za przyrodą i
czystym środowiskiem należy docenić wielkim
plusiskiem, co niniejszym czynię.
zimowy wiersz tez był w kierunku ekologii tu swoista
kontynuacja z jeszcze innego słusznego powodu. Bardzo
przyjemnie czytać wiersze w których wychwalasz ponad
wszystko natury piekno... z podkreśleniem natury.
Wiersz jak zwykle uroczy.
To prawda- cywilizacja niszczy naturalne środowisko.
Dobrze, że choć pamięć tamtych czasów jest w Panu, i
może ją nam Pan odtworzyć.
TO prawda przyroda kiedyś była czysta piekna teraz nam
ucieka wymyka się coraz mniej rybki ,wiersz jak
zawsze czytam z przyjemnością pisany szczerą
prawdą wrażliwym sercem .
Nowe czasy nam pięknieją...
O nich kiedyś wiersz napiszesz...
Literkami, co zastanowią, roześmieją...
grzybem pachnącą lasów ciszę
ano nie wrócą tamte czasy...ludzkość niszczy ile się
da w imię postępu cywilizacji...
Pana wiersze to cenne gawędy, historia zatrzymana w
pięknej formie słowa. Jestem pod wrażeniem Pana
twórczości artystycznej.Wielki szacunek.