***

siedzimy
oboje
zawieszeni
w pokoju
bez obrazów

w ciszy
szukamy
zgubionych dawno słów
leżących teraz pod stołem

czekających
na chwilę kiedy można już spokojnie je zgarnąć


niepotrzebna już łyżka
świdruję między palcami
niedokończona farsa
potok
zatrzymany grubą tamą


nie kłam że pragniesz

tik-tak
lata
godziny
minuty ciszy


pusty stół zgina się pod ciężarem
naszych myśli

autor

autoironia

Dodano: 2009-11-02 19:11:07

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie