***

Znów chleb
czerstwe pieczywo
zaspokajające głód.
Czuć jednak niedosyt
nie jedzenia.
Niedosyt serca.
Kiedy się skończy...
Trwam w nadziei.

Spotykam serca
pełne radości.
Odczuwam przygnębienie...
Moje serce
nadal smutne
bije rytmicznie
kołysankę snów.
Trwam w zapomnieniu.

Radosna iskierka
powstała z płomieni.
Zaistniała miłość.
Moje serce
wypełnia uczucie
brak niedosytu.
Kocham
i on kocha
to wzajemne uczucie.
Trwam w miłości.

Popiół miłości
spalone uczucie
jak wypalona świeca.
Skończyło się.
Wiatr rozniósł
nasze chwile
w cztery strony świata.
Trwam w rozpaczy.

Z mojego życia
pozostał cierń.
Dusza zanika
chowają się
w bramach Hadesu.
Smak miłości
jest mi obcy
i ty zostałeś
obcym.
Przestałam trwać...

„Istnieje miłość tworząca ludzi zdolnych do kochania i ja byłam przez chwile jednym z nich.”

autor

Shailiha

Napisany: 2004-12-29 Dodano: 2004-12-30 20:59:42

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie