***

Wiersz napisany, gdy przyszła mi wena a więc dedykuję go dla każdego, kto go przeczyta!

Zrozumienie i dojrzałość - podstawy mądrości
lecz nie ma w tym kraju wszelakiej wolności.
Idziesz ulicą, drogą polną sobie
gdy nagle zza rogu dres na przeciw staje Tobie.
Podbite oczy, zdarte kolana,
na dłoni niejedna obrzydliwa rana.
Zaczynasz rozumieć o co w tym chodzi,
bo tak zaczynają życie swe młodzi.
Na starość spać, ale się nie wyśpią
bo gdzieś w nieznane ich czas prysnął.

***

autor

Agnes13

Napisany: 2008-09-12 Dodano: 2008-09-20 13:25:58

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie