***

Mówią, że to smutny wiersz ale ja sądzę, że pełen czegoś, co pozwala na uśmiech

czerwone - ciepłe, letnie
niebieskie - zimne, lodowate
rozkwitające i zapadające w zimowy sen
jak drzewo owocowe na pustej niczym dłonie polanie
przeżywające pory roku w upale i w podmuchu zimnego wiatru




zrasza przybrzeżną trawę
w ciszy o poranku
stojąc w złotych kaloszach
podarowanych przez Słońce
na piasku i wśród sosen
tuląc w swoich sidłach
nogi znudzonych turystów
polujących z zapałem
na argusowe oczy bursztynu




gości krzykliwe mewy
przydające mu nieskończoności
całuje figlarne koła rydwanu Faetona
i świat cały obejmuje błękitnymi ramionami
jakby dziękowało za to co samo stworzyło
będąc jak serce
które w pogoni za miłością
szuka pełnego wspomnień zatopionego okrętu

Dziękuję...

autor

madleniuska

Dodano: 2009-02-21 15:47:04

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Obrazkowy Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie