[*][*][*]
Jedyny, niepowtarzalny, pełny radości
dzień!
Dziś wspominamy jako najgorszy życia
cień...
Spowodował, że na cmentarzu stanęła
róża,
A w naszych sercach na zawsze powstała
pustka duża!
Gdy piszę te słowa – ręka mi drży!
A w oczach pojawiają się łzy!
Babciu! Wiem, że jesteś w wielkiej
oddali!
I proszę Boga, byśmy kiedyś tam z Tobą się
spotkali!
Twoje serce już tyle lat nie bije,
Ale Ty w naszych sercach i duszach –
żyjesz!
Siedemnaście lat temu – poszłaś do
nieba!
Bo widocznie taka była Boga, by Cię przy
sobie mieć – potrzeba!
Zostałaś zabrana przez własnego Anioła!
By już na zawsze żyć, szczęśliwie, u boku
Boga!
Pozostały po Tobie wspaniałe
wspomnienia,
I w czasie świąt, gdy Cię najbardziej
brak,
Po sobie nikłe spojrzenia!
Babciu! Wiem, że teraz żyjesz w cudownej
ciszy!
Ale wiem, że moje słowa Twe serce –
usłyszy!
Tyle bez Ciebie lat można porównać do
wieczności!
Jednak nigdy nie zabraknie w nas – do
Ciebie miłości!
Moje serce bez Ciebie wiele przeżyło...
Gdy nie żyjesz, jest zupełnie inaczej,
aniżeli było!
Wszystko wokół codziennie się zmienia!
A ja nadal noszę z Tobą w roli głównej
– wspomnienia!
Wszyscy wiemy, jak bardzo nas kochałaś!
Ale niestety przy nas nie zostałaś!
Nie potrafię się z tęsknoty za Tobą –
wyleczyć!
A każda myśl o Tobie – potrafi
skaleczyć!
Te najlepsze dni już minęły!
Wraz z Twoją śmiercią zginęły!
Nadal Cię kocham – tak skrycie!
I pytam „dlaczego tak musiało
być?” – życie!
Babciu! Wierzę, że nadal masz szczęśliwe
oczy!
A życie bez Ciebie tak smutno nam się
toczy...
Dla mojej ukochanej babci...na zawsze pozostaniesz w moim sercu... Kocham Cię...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.