Boję się...

Boję się na swój sposób – tak skrycie!
I nie potrafię znaleźć sposobu na własne życie...
Boję się wielu niespodziewanych zdarzeń,
Które powodują, że uciekam od mych marzeń...
Boję się, że w życiu doznam wiele cierpienia!
A ono będzie – na me własne życzenia...
Boję się, że będę żyć tylko myślami,
Które zawierają się pomiędzy marnymi szeptami...
Boję się, że gdy zawołam o pomoc w ciszy,
Nikt, nigdy mnie nie usłyszy...
Boję się, że te najlepsze lata w życiu minęły,
A wraz z nimi plany na przyszłość zginęły...
Boję się, że z smutku nie będę potrafiła się wyleczyć!
I każdy będzie mógł mnie skaleczyć...
Boję się, że przestanę wierzyć we własnego Anioła
I w to, że kiedyś zasnę spokojnie w jego ramionach...

"Jestem człowiekiem. To znaczy kim? Postacią z bajki. Tylko jakiej? Stworzonej przez kogo?W jakim celu? Tak sobie stąpam po świecie nieznanym... Moim - nienazwanym..."

autor

aniołek..:)

Dodano: 2007-05-14 14:31:38

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie