P r z e s z ł o ś ć

VII Cykl - Dokąd idziesz cz.4 - Kres wędrówki

spójrz w czas
który pozostał za tobą
jak wstęga przez którą przewinąłeś
swoje życie
popatrz w głębiny niezmąconych chwil
krzyknij aby głos dotarł do ciebie
jak echo odbite z gór

przekręć kołem czasu
a odnajdziesz zaginione ślady
które kiedyś odbijałeś na śniegu
wydaj komendę
a powstanie twoja ołowiana armia
podnieś zagubione wiaderko
a wysypie się dziecinny piach
stań na barykadzie
budowanej niegdyś z klocków

spójrz co się stanie
porównania nadszedł czas
wspomnienia życia
i młodzieńczy mięty smak
podnieś ręce ku górze
krzycz na całe gardło "oto ja "
co z matki łona wydany
doszedłem własnych prawd

otwórzcie przed nim wrota
chcę się z wami podzielić tym
czego sam się kiedyś nauczył
idąc drogą życia
lecz czy ktoś słucha
jego gorzkich słów prawdy

gdzieś w oddali szyderczy śmiech
z jego słów
to ci którzy nie znają jeszcze
co znaczy przejść przez własny trud
przez łzy tworzące kałuże
przez snujące się pajęczyny
zasłaniające twarz i chwile

grymas stłumiony przez gniew
szczęście owinięte samotnością
i strach stojąc nad przepaścią
kiedy poznają – przestaną się śmiać
dla nich nie istnieje jeszcze przeszłość

czas wstać by ruszyć w dalszą drogę
ściskając w dłoni...



07.02.( ubiegłe stulecie )

felka - dziękuję poprawiłem

autor

kazap

Dodano: 2010-06-04 09:37:18

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie