S y m b o l

podnieś kamień
znaleziony na drodze codzienności
nie wyrzucaj tylko ściśnij w dłoni
a poczujesz jego magię

lecz jeśli
skruszy się w palcach
bez chwili wahania rozsyp
jak najdalej od siebie
to złudna kamienna mgiełka
tylko zaprószy obrazy
nie pozwalając patrzeć w dal
aby dostrzec niewidoczne
z zatartych oczu
popłyną łzy smutku

jeśli
trzymając w palcach
poczujesz chłód monolitu
wyrzuć go daleko za siebie
bo zimno przeniknie
do twojego wnętrza
schładzając nagromadzone w sercu
ciepło szczęścia
a jego twarda powłoka
zetrze twoją delikatność
z ust wypłynie szorstkość
wypowiadanych słów

lecz jeśli
w twojej dłoni
poczujesz jego delikatne drgania
ukryj głęboko i zachowaj
bo jest magicznym spełnieniem
ukaże się twoim oczom wypatrującym
to czego inni nie dostrzegają
z ust popłyną słowa
dla innych dotąd niesłyszalne
a serce przyśpieszy rytm
otwierając swoje wrota
zatrzymaj - bo odtąd będzie w tobie

wróć na drogę przeznaczenia
pochyl głowę i podziękuj temu miejscu
za otrzymany dar
choć to tylko zwykły kamień
ale jakże drogocenny





18.02.2004.

autor

kazap

Dodano: 2011-12-02 10:10:52

Ten wiersz przeczytano 883 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie