P o s ą d z e n i a

Czasem brak nam wiedzy by zrozumieć co dzieje się w
naszym umyśle, wtedy pokutujemy. Przypisujemy sami
sobie, winy i wymierzamy kary. Taka jest natura
wrażliwego człowieka i tak często brak nam pewności
siebie.

Ciekawy dający do myślenia wiersz.Pozdrawiam

Genialne przesłanie :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Witaj...logiczne i realistyczne przemyślenia,dobry
przekaz,pozdrawiam

Niewinność i posadzenia trzeba wyjaśniać, jest to
naszym obowiązkiem w stosunku do tych, których
kochamy.
Pokorę można okazać w wielu innych sytuacjach.

Jakie przepraszamy? Za to, że żyjemy? I co dalej? Może
jeszcze wybaczamy, tak? człowieku opamiętaj się... Nie
pozdrowię boś mnie wkurzył....

Bardzo realny i ciekawy wiersz, zawsze podziwiam Cię
Karolu, że umiesz wszystko ubrać w odpowiednie słowa,
pozdrawiam cieplutko :)

Nie cierpię posądzeń, obrzydliwość! Bez konkretów,
dowodów wkłada się w usta człowieka nieprawdę i
przypina mu łatkę. A zresztą, prawda tkwi pośrodku,
ponoć:)))
Karolku - świetny wiersz, poruszył mnie swoją
autentycznością. Jak dla mnie na dzisiaj - rewelka!

Temat wiersza jest godny szerokiej dyskusji i to na
bardzo szerokim forum - mam tu na myśli udział wielu
specjalistów, przedstawicieli różnych zawodów,
szczególnie odpowiedzialnych za duszę i psychikę
ludzką.

Hmmm... niewinnie znosimy upokorzenia bo
"pokornie ulegamy
bo mamy zakodowane
w podświadomości
że żyjemy dla innych". Wzbudza do refleksji. Piękny
wiersz. Cieplutko pozdrawiam