***

Róże już więdną, ten ogród wysechł
Łodygi bledną w barwnym dywanie
Nic nie pomogą żarliwe modlitwy
I klej błyskawiczny także już na nic

Nie skleisz płatków, gdy iskra wygasła
Choć nigdy nie miała za dużo wody
Przyznaj się szczerze przed sobą sama
Że ten właśnie kwiat już nie był młody

Pora się podnieść, otrzepać brud z kolan
Na nowo zamknąć żeber świątynię
A lekkie kłucie w klatce piersiowej
Uwierz mi proszę - to szybko minie

Tylko śmiało podążaj przed siebie
I miej narzędzie, by spulchnić ziemię
Jeszcze odnajdziesz tak żyzne miejsce
Że sto razy większe wyda nasienie

autor

michal89216

Dodano: 2012-03-10 01:23:06

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie